Martine en ik zijn net terug van een heerlijk ontspannen rondje boodschappen in de buurt. Op de Zeedijk zijn onze oude vertrouwde slager, bakker en visboer gewoon open. Net als de groenten-, kaas- en delicatessenstalletjes en de buurtsuper op de Nieuwmarkt. Ze doen onder de nieuwe omstandigheden eigenlijk best goede zaken. Iedereen heeft tijd voor een praatje, niemand heeft haast, iedereen wacht netjes op zijn beurt. Nee, na U, u was eerder!
In het pre-corona tijdperk was er bij ons in de buurt na 11 uur 's ochtends geen doorkomen meer aan. Buurtbewoners probeerden zich geërgerd zo snel mogelijk een weg te banen tussen de toeristenmeute door. De middenstanders waren eraan gewend geraakt om de klanten zo snel mogelijk af te handelen, tijd voor een kletspraatje of een kwinkslag was er nauwelijks meer bij. En toegegeven, wij draaiden volop mee in die kermis, je ontkwam er niet aan. Je wordt er in meegezogen, tot je niet meer beter weet. Verzet heeft geen zin, dan moet je maken dat je wegkomt.
Martine zei altijd, het houdt ooit een keer op. Misschien was de wens de vader van de gedachte. Het blijken nu profetische woorden. Hoe dan ook, ik mis die kermis totaal niet.
Comments