In de Warmoesstraat bevinden zich twee snoepwinkels die onder de naam Jamin opereren. Zij hebben hun deuren hoopvol opengezet, in de hoop dat de schreeuwerige uitdossing van de zaak klanten zullen lokken.
Dat er klanten komen lijkt me een illusie. Ze dragen dan wel bekende merknaam Jamin, maar met een traditionele snoepwinkel hebben niets te maken. Buurtbewoners zoals ik hebben er niets te zoeken, en toeristen zijn er niet. Ik ging er eens naar binnen, om een doos Van Dungen Jamaica Rumbonen te kopen. Het kostte heel wat moeite om de verkoper, die geen Nederlands sprak, uit te leggen wat ik bedoelde. Nee, Rumbonen verkocht hij niet en hij had er ook nooit van gehoord. Ik had niet de illusie dat hij ook maar een flauw idee had waarover ik sprak en wat ik nu eigenlijk wilde, maar op zich was het een vermakelijk en vervreemdend gesprek. Ik moest denken aan de bizarre discussies tussen Fred Haché en Barend Servet. Pollens. Bij Jamin kan je trouwens wel nog Paaseitjes kopen. Die hadden ze blijkbaar in het groot ingekocht, en je moet er toch vanaf, niet dan? Meer zaken in de Warmoesstraat zijn trouwens weer open. Er wordt van alles aangeboden, zoals Pannenkoeken, Nutellawafels, Wegwerp-Pizza’s, etc. De bekende toeristenmeuk. Maar er zijn geen toeristen en dus geen klanten.
Het contrast tussen de vrolijke kleuren en de troosteloze aanblik van de straat had niet groter kunnen zijn. Zou dit het dan zijn, wat Burgemeester Halsema laatst bedoelde, toen ze zei: “De Coronacrisis geeft ons ook beter inzicht in witwassen en foute leningen: welke winkels blijven open, ondanks dat er geen hond naar binnen gaat en de huur hoog is?” Met zo'n opmerking maakt de Burgemeester geen vrienden, zoveel is wel duidelijk. Er zijn er genoeg die haar liever kwijt zijn dan rijk. Een Burgemeester met Ballen, van mij mag ze blijven. En ik wil een winkel waar ze Rumbonen verkopen.
Comentarios